Rozdział 6

17 lipiec.


Cały poprzedni dzień przesiedziałam, a raczej przepłakałam w domu... Czuję się z tym okropnie, chociaż wiem, że to nie była do końca moja wina, ale jak wytłumaczyć to Krzyśkowi.? Po chwili ktoś zapukał do drzwi.
-Proszę - odpowiedziałam sucho, chociaż tak naprawdę nie chciałam, nikogo widzieć.
Drzwi powoli otworzyły się ,a w nich ujrzałam Maćka  .
-Co Ty tu robisz.? Mało Ci jeszcze ? Nie chcę Cię widzieć ! - krzyczałam, nie przejmując się, że na dole są rodzice i wszystko słyszą.
-Ja… przyszedłem przeprosić. - powiedział nieśmiało Maciek .
-Jasne, jedno głupie `przepraszam` i sprawa załatwiona ...-prychnęłam z ironią.
-Ja nie mogłem się powstrzymać... , bo kiedy Krzysiek rozpoczął całą akcję, byłem na niego zły... Ja też Cię kocham, ale nie miałem odwagi, żeby komukolwiek o tym powiedzieć...Zgodziłem się, że pomogę mu w `zdobyciu` Ciebie ,to w końcu mój przyjaciel, ale kiedy przeszło do czynów...to, poddałem się... Uległem, cała miłość do Ciebie wróciła...ja...nie wiem co mam Ci jeszcze powiedzieć...Przepraszam...
Mi to wystarczyło, nie chciałam go więcej wiedzieć, nie teraz. Musze to wszystko przemyśleć.
-Nie wiem ... To co zrobiłeś, było perfidne...To Krzysiek chciał być ze mną ,a ja z nim, a Ty to wszystko zepsułeś ...Wiesz jak on musi się teraz czuć ?-wyrzuciłam z siebie wszystko, co chciałam mu powiedzie już wczoraj..
-Tak, wiem. Głupio mi, w końcu to mój przyjaciel, ale ja naprawdę nie mogłem się powstrzymać.-bronił się.
-Wiesz co...chcę zostać sama.- wiedziałam, że dalsza rozmowa z Maćkiem  nic nie da.
-Okej , na razie.-pożegnał się.
Nie odpowiedziałam na to nic. Zamurowało mnie. Dalej byłam w szoku, ponownie analizowałam ten feralny dzień. Wiedziałam, że muszę to jakoś odkręcić. Ale jak.?

***

A tutaj macie odpowiedzi na pytania zadane przez was, podczas mojego wyjazdu. 

1. Dlaczego założyłaś bloga?  

Założyłam tego bloga, ponieważ bardzo lubię pisać opowiadania i chciałam się pochwalcić tym co napisałam na tym blogu. 

2. Co najbardziej lubisz w blogowaniu?

 No niewiem :(